بررسی شیوع لکه های مغولی و برخی عوامل مؤثر بر آن در نوزادان شهر تهران

مقدمه: لکه های مغولی (mongolian spots- congenital dermal melanocytosis) شایع­ترین ضایعات پیگمانته در نوزادان می­باشند که به­صورت ماکول­های مادرزادی با اندازه و رنگ­های متنوع دیده می شوند. شایع­ترین مکان لکه های مغولی در قسمت پایین کمر (ناحیه ساکروگلوتئال) می باشد. شیوع این لکه ها از 1% در نژاد قفقازی تا بیش از 90% در مغول­ها گزارش شده است. تاکنون مطالعات محدودی در مورد بررسی فراوانی لکه های مغولی در ایران انجام گردیده است بنابراین مطالعه حاضر به بررسی شیوع این لکه­ها و مکان­های آن در نوزادان بیمارستان لولاگر تهران می­پردازد. مواد و روش­ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به­مدت 2 سال، در فاصله سال­های 85-1383، در بیمارستان لولاگر تهران انجام پذیرفت. در این فاصله 1706 نوزاد توسط پزشک متخصص اطفال از نظر وجود لکه­های مغولی و مکان­های شایع آن مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: بروز لکه­های مغولی در بیمارستان لولاگر تهران 3/37% (637 نوزاد) بود. شایع­ترین مکان لکه­های مغولی ناحیه ساکرال و بعد از آن ناحیه گلوتئال بود. بین وجود لکه مغولی با جنس، ترم و پره ترم بودن نوزاد، سن مادران، وزن نوزادان و نوع زایمان، ارتباط معنادار وجود نداشت (05/0< p ). نتیجه­گیری: در بیمارستان لولاگر تهران میزان فراوانی لکه مغولی شبیه مطالعات قبلی انجام شده در شهرهای تهران و یزد می­باشد اما با مطالعات انجام شده در شهرهای اهواز و بوشهر متفاوت است. انجام یک مطالعه نژاد شناختی تکمیلی بر روی نمونه­ای از نوزادان که معرف همه نوزادان کشور باشد ضروری به­نظر می­رسد.